üstüme toprak,şiir ve bir iki fotoğraf atacaksın
Sonra ben ışıksız,sen yalnız...
Ama ondan evvel daha uzun güzel günler
Kadim kitaplar ve şişe şişe şaraplar varken
Sen gül biraz kardeşim
Bana gül
Dünyaya ve deri koltuklarda beyaz yakayla oturanlara gül
Histerik kahkahalar at
Bulutları dağıt,köpeklerin tasmalarını çöz
Bir defter al ve karala
Kafanda ne kadar düğüm varsa çiz,çöz
Biraz renk kat
Koyu renkleri ağlayarak aç
Zaten hayatta neyi açabilirsin ki?
Kapıları,pencereleri,renkleri,kalbini..
Bir sahile in ve hızla yürü
İnsanlar meraklansın
Düşündürmüş ol onları
Uzun bir şiir oku mesela
Sonra uzun bir şiir yaz
Sonra uzun bir şiir ol
Güneş ol,deniz ol
Sonsuzluk neyde gizliyse o ol
Biraz cennet ol
Biraz cehennem
Biraz ışık biraz karanlık
Bitmez bir kafiyeler bütünü ol
Hece hece sevgi ol
Dere ol ırmak ol
Rüzgar ol
Ferahlık neydeyse o ol
Kendini geç bir derin felsefeyle
Kendi suyunda boğulmayan daha da ölmez derler
Daha çok şey derler aslında...
Hep yalandır hep roman
Ve biraz biraz saçmalıktır her cümle
Bir öpüş kadar gerçek olamayan
Hersey saçmalıktır zaten
Kara bir tren sadece ihtimaller kadar uzun
Ve topluluklar hüzünleri kadar bütündür
Bu sıkışmışlık ondan
Kara bir boğa kovalar gibi
Dalgalar boyumuz aşar gibi
Koşmamız ondan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder