(BİR DOSTA DOLAYLI VE GEÇ MEKTUP)
Bazı şeyler olmasa hayat daha kötü olurdu sanki ,çay olmasa
mesela, kitaplar olmasa,filmler olmasa..
ama bunlar bir yana bazı dostlar olmasa cidden eksik olurdu
hayat,bir tarafın yok gibi,uyuşmuş gibi.Düşünseniz harika bir film
izliyorsunuz,müthiş bir kitap okuyorsunuz ama anlatacak kimseniz
yok,dostlarınız yok..
Dostlarımız hep olsun,bazen sorunlu bazen huysuz ama olsun,yağmuru
severler belki,belkide uykuyu.Kedilerden hoşlanmaya bilirler sizin gibi.yada televizyonu
sevmezler sizin tersinize,bazen muhabbetler edersiniz cumartesi sabahları
uzunca,bazen tam yarıda kesilir muhabbet gece saat 22:00 civarlarında,birkaç
mesaj ve arama sonucu anlarsınız ki uyumuştur,gülümsersiniz hafifçe,’yine uyudu
uykucu’ tarzında cümleler kurarsınız fısıltıyla.
Sonra bir gün siz uyur gidersiniz zamansız,oda ayni tepkiyi
verir,çelişmezsiniz.
Bir yerlerden onun yanına gidersiniz,bir yerlerden o sizin
yanınıza gelir hep bir kaçma halinde muhabbetler yapılır,çok da eğlenilir.
Hayata değer katan dostlardır.dosttur ,yaşamak onlarla
yaşamak oluyor,yoksa sadece oksijen zayi etmek olur hayat.
İnsan insanla var oluyor,onla değer kazanıyor,o değerleri
korumak lazım.
Gözlerine baktığınızda ne durumda olduğunu anılabildiğiniz
bir dost edindiyseniz ona sahip çıkın,değerlidir o. ‘Sevmek yeniden yazmaktır
bir şairi’ diye başlayan bir şiir hatırlıyorum, bir dostu sevmekte onu kafanda
yazmaktır ,yeniden oluşturmaktır.
Bazı şeyleri yapmamak gerekir.Çayı soğutmamak, şiirleri
yorumlamamak,bir şairi övmemek,sinemada konuşmak,okuldan kaçmamak(!) gerekir
ama en çok bir dostu kırmamak gerekir.
Çünkü tüm dünya omuzlarınızda olsa bir dostun size
söyleyeceği iki kelime kadar ağır gelemez. Hiç bir olay :kaf dağını bulmak
mesela,dünyanın merkezine ulaşmak yada marsa gitmek veya roman yazmak,tüm
bunlar dosta yapılan hatayı telafi etmek kadar zor olamaz.Çükü hata varsa
mahcubiyet vardır bünyede,ve atamazsınız onu veba gibidir.
‘Yuh sende abartıyorsun,o kadarda değil’ falan
diyorsanız,susun hemen ,bu benim yazım ve ben konuşacağım.
Birkaç şiirle cila atmak istiyordum yazıma ama bulamadım,göremedim.Umarım
bir dostu (bir dostluğu)olduğu gibi harikulade anlatabilmişimdir,anlatamadıysam
tecrübe eksikliği ve yeteneksizliğe verin.
Yazıda çoğul ifadeler kullandığıma bakmayın,bu tek bir dosta
yazılmış,gecikmiş bir mektupdur,mesajdır,içten gelen anlatıdır.
Not: son dakikada uygun bir şiir buldum sona ekliyorum,saygılarla.
Bir arkadaşım var. Kalbinin sıcaklığını avuçlarınıza koyabilecek kadar saf.
Bir arkadaşım var. Derdinizle dertlenebilecek kadar iyi yürekli.
Bir arkadaşım var. Her karşılaştığımda beni gülümsemelere boğan.
Bir arkadaşım var. Mutsuzluğunuzu duyumsayıp, adı gibi başınızı ‘sema’ya çevirebilen.
Bir dostum var aslında, “mutlu olmaya ihtiyacın var” deyip bu güzel kitabı bana hediye eden.
Iyi ki var. Çevremde böylesi güzel insanlar olmasa bu mutsuzluğumu nasıl geçirirdim hiç bilmiyorum…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder