ŞİİR VE SEVMEK ÜZERİNE

(CAN BONOMO ŞİİRLERİ)

A Rh ve Pürtelaş

Bir yol buldum sana. 
Kolayca büyü diye. 
Önce emekle
Ve sonra yürü diye.

Biz alışmışız seninle sevişmeye telaşla.
Tenimizle, bedenimizle, kanımızdaki Rh’la.

Bir mezarlık buldum sana.
Yaşamaktan korkma diye. 
Ölümün öldüğü yerde ölmekten kaçmak niye?

Okuduğun kitap ol, 
İçtiğin su.
Bir kabiliyet ol çocukken edinilen.
Bir damla yağmur ol her yere yağabilen.

Bir çift eldiven buldum sana,
El ele tutuşmaktan utanma diye. 
Nerede bir ışık hüzmesi görsen güneş olacaktın.
Nerede ay görsen sen iki kere parlayacaktın.
Sen başka kucaklarda uyuyup uyanmayacaktın.

Bir amaç buldum sana.
Sebebiyetken sebepsiz olma diye.
Soruyken cevapsız kalma,
Kendini hep haklı sanma diye.

Bir ilk bahar buldum sana.
İlk günlerinde gösterişsiz bir koza.
Ruhunda kelebekler uçuşacak biz yaklaşırken yaza.
Bir zamir buldum sana.
Adı da ”sen”.
Ne güzel ”biz” olurduk sen terkedip de gitmesen.

Bir son buldum sana.
Adı elveda.

Baştan sona tekrar oku bu şiiri.
Daha da yazmam sana…

Yapmayaydın iyiydi

Sana gözlerini açma demiştim.

Senin gözlerin de yeşildir şimdi.

Girersem çıkamam içinden.

Üzülürüm.

Üzülürsün,

üzülür yastıkların.

Duvarların üzülür demiştim.

İndir o uzun siyah kirpiklerin tenine değsin.

Bana bakma demiştim.

Öylesine birgün otururken meyhanede,

Aklıma gözlerin gelir.

Ağlarım kahverengi.

Seni ağlarım .

Bizi ağlarım.

Deviremediğimiz dağları,

Sevişemediğimiz bağları ağlarım demiştim.

Ama açtın ya yine sen gözlerini.

                   Açmayaydın iyiydi.

Sana adını söyleme demiştim.

Senin adın kesin bir prensesin adıdır.

Unutamam aklımda kalır.

Dayanamam söyleme demiştim.

Ben yoldan kolay çıkarım.

Beni kendi trafiğinin kazalarında zayi etme.

Bir gün başka bir kalbe tezgah açacak olursun,

Orayı benzinle değil, senin adınla yakarım demiştim.

Ama söyledin ya yine adını

                  Söylemeyeydin iyiydi…

Sana, aşık olmayalım demiştim.

Bu viranelerde, bu birahanelerde dolaşma.

Buralar benim.

Aşkını kendime öğrettiğim dershaneler,

‘Eyvah’larla ‘hay allah’larla gemi yaptığım tershaneler benim.

Seni buralarda görmeyeyim.

Sakın ama sakın;

              

                      Aşık olmayalım demiştim.

Aşık olursak,

Mutsuzluk tutup bizi bir yerimizden öyle savuracak ki,

Kolumuzdan kanadımızdan olacağız demiştim.

Hergün dalgalar yutacak gemilerimizi

Kaptanlar bizi terk edecek, biz batacağız demiştim.

Sana, aşık olmayalım demiştim!

Ama aşık olduk ya yine seninle biz.

                        Olmayaydık iyiydi.