KAÇMAK ÜZERİNE

Adını tahmin edebileceğiniz  sebeplerden dolayı veremeyeceğim bir 'kaçakla'kısa bir süre önce bir muhabbetim oldu.Önemli olarak gördüğüm bu muhabbeti tarihe bir not olarak burada sizlerle paylaşıyorum :
Sahilde oturuyordum.Yanıma geldi ateş istedi çakmağımı uzattım, sigarada istedi onuda verdim. Sigarasını yaktı derin bir nefes çekti,'bu saatte burada işin ne?'dedi.'Kaçıyorum' dedim 'insanlar üstüme geliyor bende kaçıyorum'.Hafifçe güldü  'ne tesadüf  bende' dedi 'ama benimki biraz farklı sen yakalanırsan en fazla mutsuz olursun,mutsuz ederler,ama ben yakalanırsam öldürürler.Şaşırmış bir şekilde ona baktım,sigarasından derin bir soluk nefes daha çekti.'Kimden kaçıyorsun?' diye sordum
-önemli mi?
-haklısın değil.Nasıl kaçıyorsun?
-Her saklananın yaptığı gibi,kendime güvenli bir yer buluyorum,unutulana kadar bekliyorum
-bu her zaman mümkün mü?
-burası Mezopotamya ölmekte saklanmakta kolay..
Sustu,sustuk sanırım yarım saat kadar sessiz kaldık,Sonra dayanamayarak 'zor olmuyor mu?' diye sordum.
-Zor olduğu için kaçtım,kaçmak o kadar  zor değil ama, 2 şeye ihtiyacın var : kararlılık ve şans
-Sadece bu kadar mı sence?
-17 yıldır kaçıyorum sözüme güven
Yine sustuk.Bir sigara daha istedi,verdim.Cebinden bir matara çıkardı bana uzattı,hayır anlamında başımı salladım,oda içmedi cebine geri koydu.10 dakika sonra birden ayağa kalktı.'gidiyormusun?' dedim-sorumun ne kadar saçma olduğunu o an için fark edememiştim.Yine hafifçe gülümsedi-güzel gülüyordu- 'Elvis binayı terk ediyor'dedi.Hızlıca uzaklaştı.Sonrasında sanırım yaklaşık yarım saat daha orada öylece oturdum.Sonra bende kaçışıma son vererek evime doğru yol aldım.