Aslında bazen ezildiğimi hissediyorum
bu kadar bilginin arasında
cahillikle eziliyorum
o kadar çok bilgi yağıyor ki ben ne yapacağımı bilemiyorum
öğrenecek çok şey var ama buna ayıracak az zaman var
bunun temel nedeni hayatın bizi geliştirdiği alanın bizim gelişmek istediğimiz alanla çelişmesi
en basit anlamında olay şu klasik cümlelerle özetlenebilir hale geliyor :
'ben oyuncu olacaktım ailem istemedi doktor oldum'
'ben şarkıcı olacaktım avukat oldum'
'ben balerin olacaktım manav oldum' (bu sanırım klasik değil)
anlatmak istediğim hayatla çeliştiğimiz
Bizim toplum baskısı nedeniyle sakladığımız isteklerimiz,ilgilerimiz eğer çok kuvvetliyse
günlük hayatımızı sekteye uğratıyor.
Biz o isteklerimizi günlük hayat içinde sürdürürüz (ders çalışmak yerine blok yazarız veya hastalarınızla ilgilenmek yerine senaryo yazarsanız)işle karışıyor ,tepki topluyor bazen aşağılıyorsunuz
peki çözüm ne?
isteklerimizi hayatımızın merkezine alarak yaşayabileceğimiz bir ortam kurmak mı?
evet bu en basit çözüm ama kaçımız bu kadar şanslıyız?
başka yollar bulmalıyız
yoksa bu yolda zai olmaya devam edeceğiz
bize bir umut lazım
içine sığınacak
birde hayal lazım
uyurken gerçekleştirecek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder